بررسی تغییرات کیفیت آبخوان دشت ساری – نکا با روش آنالیز خوشه ای و سیستم اطلاعات جغرافیایی

کیفیت آب زیرزمینی و دسترسی به آن یکی از مهمترین مسائل زیست محیطی است که پیش روی بشر قرار دارد . آگاهی از میزان غلظت یونهای شیمیایی آب در مصرف آن جهت آشامیدن و بهره برداری موثر است. به همین منظور، در این مطالعه به تعیین تیپ غالب آبخواندشت ساری – نکا با روش آنالیز خوشه ای و بررسی آلودگی آن از لحاظ آب شرب در مقایسه با استانداردهای موجود، همچنین تشخیص و کریجینگ در محدوده دشت ساری - نکا پرداخته شد. پارامترهای مورد نظر شامل سولفات، کلر، بی GIS روند تغییرات کیفی با روش 3110 استفاده گردید. - 3111 و 13 - کربنات، نیترات، پتاسیم، سدیم، منیزیم، کلسیم و هدایت الکتریکی است و از داده های سال 11 بررسی نمودار خوشه ای و جدول همبستگی پیرسون نشان داده است که تیپ غالب آبخوان در سال اول سدیم کلرید و در سال دوممنیزیم کلرید است. نقشه های پراکنش مکانی پارامترهای شیمیایی آبخوان تغییرات بسیاری را در فاصله این سالها نشان می دهد. مقایسه انحراف استاندارد پارامترها نشان می دهد که دامنه تغییرات آنها به جز پتاسیم افزایش یافته است. از نظر آلودگی آبخوان در مقایسه با حداکثر مقدار مجاز آب آشامیدنی، نتایج حاکی از آن است که در سال اول میزان همه یونها به جز یون کلسیم کمتر از حد مجاز در آب آشامیدنی است در حالیکه در سال90-91 یون نیترات در بخشهای شرقی و جنوبی، یون منیزیم در شمال شرق و یون کلسیم درتمام محدوده دشت بیشتر از حد مجاز در آب آشامیدنی است

کلیدواژه ها:

آنالیز خوشه ای ، مولفه های کیفی آب زیرزمینی ، کریجینگ ، آبخوان دشت ساری- نکا