کشت جلبک دریایی Gracilariopsis persica در استخر بتونی جزیره قشم

بهره برداری از جلبک های جنس Gracilaria برای استخراج آگار بطور قابل توجهی در دهه های اخیر افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی شرایط مناسب پرورش جلبک persica Gracilariopsis به روش کشت مونولاین و دستیابی به تراکم ذخیره سازی اولیه برای استقرار تال ها در عمق مناسب جهت افزایش زیست توده تولیدی در استخر بتونی جزیره قشم بود. نشاء ها بر روی رشته طناب های پلی اتیلین با وزن ذخیره اولیه 100 گرم و 200 گرم بر متردر دو عمق یک متر و دو متر که برای هر تیمار 3 تکرار در نظر گرفته، به مدت 45 روز پرورش داده شد. فاکتورهای محیطی از نظر دما، شوری،PH ، نور و مواد مغذی برای تیمارهای مختلف پرورش یکسان بود. ضریب Pearson و آزمون ناپارامتری Speaman نشان داد که بین مواد مغذی (NO-2،NO-3، PO3-4وNH¯4) با میزان رشد جلبک در طول دوره پرورش ارتباط معنی دار وجود دارد) 0.05>P). نرخ رشد نسبی ((RGR بر اساس تنوع در وزن تر به صورت هفتگی اندازه گیری شد که بیشترین بهره وری را در عمق یک متر با تراکم 100 گرم نشان داد ( d-1%15.47).

کلیدواژه ها:

کشت مونو لاین ، زیست توده ، مواد مغذی ، فاکتورهای محیطی ، Gp. persica