بررسی ضرورت استفاده از انرژی‌های نو در راستای نیل به توسعه پایدار در ایران

توسعه اقتصادی و اجتماعی هر کشوری مشغله فکری سیاست­گذاران و اقتصاددانان آن کشور می­باشد. وجود انرژی مستمر، ارزان و پایدار، لازمه توسعه اقتصادی پایدار هر جامعه ایمی باشد. نیاز جهانی به انرژی اولیه در حال حاضر حدود 12 میلیارد تن زغال سنگ در سال است و مسلماً این مقدار انرژی مورد نیاز، پیوسته بیشتر خواهد شد و این در حالی است که اگر انسان­ها با صرفه جویی زیاد هم انرژی مصرف کنند، تا یکصد سال دیگر منابعی چون نفت خام و گاز به پایان می‌رسد و زغال سنگ نیز حداکثر تا دو قرن دیگر پاسخگوی بخشی از نیاز شدید انسان به انرژی خواهد بود. ذخایر اورانیوم قابل استخراج زمین در حال حاضر توانایی تولید انرژی 153 میلیارد تن زغال سنگ را دارند. این مقدار با توجه به دستیابی انسان به فناوری­های جدید می‌تواند چندین قرن مسأله انرژی را حل کند، اما برای آینده دور ناچیز است. مطالعات و تحقیقات دانشمندان در مورد دستیابی به انواع ساده‌تر و ارزانتر انرژی در هر دو جهت مثبت و منفی کاربردهای فراوانی داشته است و در این میان شاید سهم ما بیشتر از هر چیزی درک آن حقیقت مهم و اساسی باشد که مصرف انرژی توسط فرد فرد ما می‌تواند مشخص کننده (کاهش یا افزایش) سرعت حرکت کشور در مسیر توسعه پایدار باشد. در کشور ما، تکیه اصلی سیستم به استفاده از منابع رو به زوال نفت و گاز است و به دلیل نامحدود بودن منابع انرژی فسیلی باید به دنبال جایگاهی برای انرژی تجدید پذیر نوین در مصرف کلیه انرژی جهانی در طول دهه­های آتی بود.

کلیدواژه ها:

انرژی های نو ، تأثیرات زیست محیطی ، منابع تجدید پذیر ، توسعه پایدار ، سوخت­های فسیلی