اثر ورمی کمپوست و گیاه پالایی بر جذب عناصر سنگین در مناطق آلوده

فلزات سنگین از مهمترین آلاینده ها در محیط زیست به شمار می روند. در واقع فلزات سنگین پس از ورود به بدن دیگر از بدن دفع نشده و در بافتهای بدن انباشته می گردند. هزینه بالای تکنولوژیهای موجود، منجر به جست و جو برای استراتژیهای جدید شد که بسیار کم هزینه با تاثیر زیست محیطی کم و بی خطر باشند. به طورکلی امکان تجزیه زیستی فلزات سنگین به فرآوردههای با سمیت کمتر یا بیشتر وجود ندارد لذا این فلزات بدون تغییر در محیط زیست باقی میمانند. گیاه پالایی یک روش چند منظوره برای پالایش خاکهای آلوده است که در واقع ترکیبی از فیزیولوژی گیاه، شیمی خاک و میکروبیولوژیکی خاک است. اما یکی از نگرانی ها مصرف گیاهان آلوده توسط حیوانات است. خطر الوده شدن زنجیره های غذایی توسط گیاهان جذب کننده مواد سمی نیز وجود دارد چرا که ممکن است حیوانات ساکن درمنطقه آلوده از این گیاهان تغذیه نمایند استفاده از کرم های خاکی برای تجزیه مواد زاید و تولید ورمی کمپوست برای دستیابی به این مقصود، مورد توجه است. بنابراین کرم های خاکی روش بیولوژیکی مناسبی برای حذف این عناصر تجمع یافته در گیاهان بیش اندوز است.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، گیاه پالایی ، ورمی کمپوست ، محیط زیست