تاثیر مدیریت های مختلف بقایای گندم و چغندرقند بر میزان نیتروژن و پتاسیم خاک

خاک از جمله منابع دیر تجدیدشونده است که حفاظت و یا تخریب آن بستگی به نحوه ی استفاده و مدیریت آن دارد. مدیریت بقایای کشاورزی به بیان ساده یعنی کارهایی که کشاورزان پس از برداشت محصول خود بر روی باقیمانده بقایای موجود در زمین کشاورزی خود انجام می دهند. انجام هر یک از مدیریت ها بسته به شرایط اقلیمی، اقتصادی، نوع دسترسی کشاورز به ادوات کشاورزی و غیره متفاوت می باشد. برای مثال برخی کشاورزان پس از برداشت فرآورده های زراعی خود، پسماندهای گیاهان را به منظور تغذیه دام جمع آوری می کنند. همچنین از مدیریت های رایج در مزارع گندم و برنج سوزاندن بقایای آن ها می باشد. شخم زدن و مخلوط کردن بقایای گیاهی و استفاده از بقایا به عنوان کود آلی یکی دیگر از روش های مدیریت بقایا می باشد. با توجه به پژوهش های مختلف انجام شده در سراسر دنیا و اشاره به تاثیر به سزای مدیریت بقایا بر بهبود خصوصیات شیمیایی، بیولوژیکی و فیزیکی خاک بر آن شدیم؛ پژوهشی با هدف بررسی تاثیر مدیریت های مختلف بقایای دو گیاه گندم و چغندرقند بر میزان نیتروژن و پتاسیم خاک در قالب طرح کاملا تصادفی در مزرعه تحقیقاتی موسسه ی تحقیقات آب و خاک مشهد انجام دهیم. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار نیتروژن در تیمار گندم مربوط به تیمار (BPW) و در تیمار چغندر قند مربوط به (PFS) بود و در هر دو تیمار کمترین مقدار نیتروژن در تیمار شاهد مشاهده شد. بیشترین مقدار پتاسیم در تیمارهای گندم در تیمار (BW) و در تیمارهای چغندر قند در تیمار (PS) مشاهده شد و کمترین مقدار هم در شاهد مشاهده شد

کلیدواژه ها:

مدیریت بقایای گندم ، نیتروژن کل خاک ، پتاسیم قابل تبادل خاک