بررسی سیلاب شهری و ارایه راهکارهای مدیریتی (مطالعه موردی: شهر تهران)

سیلاب از جمله بلایای طبیعی شناخته شده است که طبق گزارش جهانی برنامه عمران سازمان ملل در مورد خطر بلایای طبیعی، سیلاب همراه با زلزله و خشکسالی بالاترین رتبه را از لحاظ خسارت مالی و جانی به همراه دارد. با تبدیل حوضه های آبخیز غیرشهری به شهری، درنتیجه تغییر کاربری اراضی از حالت طبیعی (کشاورزی، مرتعی و جنگلی) به شهری (مسکونی، صنعتی، تجاری، ورزشی، جاده ها و معابر)، موضوع کاهش نفوذپذیری اراضی شهری بیش از پیش مسیله ساز گردیده است و توسعه شهرنشینی، به ویژه در حاشیه رودخانه ها بر خسارات سیل در دهه های اخیر افزوده است. با توجه به 700 متر تغییر ارتفاع از شمال تا جنوب تهران، مناطق مرکزی تا جنوبی شهر تهران بیشتر از سایر مناطق در معرض خطر آبگرفتگی و سیلاب هستند. ارتفاعات تهران کانو ن های خطر بالقوه هستند و اگر به آنها توجه نشود، به خطر بالفعل تبدیل می شوند. در این تحقیق پس از بررسی وضعیت خطر سیلاب شهر تهران به ارایه محور اصلی طرح های پیشگیری و کاهش خسارات سیل، روش ها و اقدامات پیشنهادی برای شهر تهران در قالب رویکردهای نوین مدیریت رو اناب های سطحی پرداخته شد .

کلیدواژه ها:

سیلاب ، بلای طبیعی ، آبگرفتگی ، پیشگیری ، رواناب سطحی