مکان یابی فضاهای سبز شهری با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیار و سیستم های اطلاعات جغرافیایی (نمونه موردی: منطقه یک شهرداری تهران)

با توسعه شهرهای امروزی هیچ گونه تعادلی از نظر سطح فضای سبز و مناطق ساخته شده وجود ندارد و ادامه این روند کیفیت محیط شهرها را پیش از پیش کاهش می دهد. براین اساس یکی از مسولیت های برنامه ریزان شهری، تخصیص بهینه زمین به کاربری های سبز شهری است. به همین منظور برای تحلیل مکان مناسب برای توسعه پارک و فضای سبز منطقه یک شهرداری تهران معیارهای، در پنچ گروه 1- کاربری(اراضی بایر و مزروعی، نظامی، اداری، صنعتی، تجهیزات و تاسیسات، تجاری، خدماتی و مسکونی)2- دسترسی(راه های اصلی و فرعی و مترو)3- تراکم جمعیت4- کاربری های سازگار(فرهنگی ؛ کتابخانه هاو مساجد و اماکن ورزشی، آموزشی؛ مدارس و دانشگاها ، درمانی؛ مرکز بهداشت و بیمارستان ها و امنیتی؛ایستگاه های پلیس و پلیس راهنمایی و رانندگی و آتش نشانی) و 4- کاربری های ناسازگار(پارک ها، مراکز صنعتی و پمپ بنزین ها)انتخاب شدند. سپس با نظر کارشناسان و انجام مقایسات زوجی در محیط Expert Choice وزن معیارها و زیرمعیارها بدست آمد در ادامه با تهیه لایه های عوامل موثر در مکان یابی فضای سبز و پارک، این لایه ها در محیط IDRISI استاندارد سازی شدند و در نهایت در محیط GIS با روی هم اندازی لایه ها و اعمال وزن لایه ها، مکان های مستعد توسعه پارک و فضای سبز منطقه یک شهرداری تهران مشخص شدند

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، کیفیت محیطی ، برنامه ریزی شهری ، IDRISI ، GIS