بررسی و مقایسه ی اصول پایداری در معماری بومی روستا نمونه موردی: روستای چیمه نطنز

اشکارشدن مشکلات ناشی از بی توجهی به اقلیم و تخریب محیط زیست د رعصر حاضر مساله توسعه پایدار را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است دراین میان عوامل پایداری یکی از مهمترین فاکتورها در شکل گیری کالبدی مجتمع های زیستی می باشد که دراین صورت شناخت تاثیرات متقابل معماری و محیط زیست حائز اهمیت می نماید بررسی اقلیم و محیط زیست و چگونگی انطباق و سازگاری با آن مستلزم شناخت صحیح عوامل اقلیمی و راه حلهای تعامل با آنهاست نگاه به روستاها به عنوان نمونه هایی از مجتمعهای زیستی که در همسازی مناسبی با محیط زیست قرار دارند و مطالعه چگونگی تعامل کالبد مصنوع آنها با محیط که همچون سامانه ای پویا و پایدار به حیات خود ادامه داده استمی تواند گامی موثر در جهت یافتن راه حلهای بومی پاسخگو و با صرفه اقتصادی برای افزایش پایداری مجتمعهای زیستی باشد مقاله حاضر سعی دارد به روش توصیفی و تحلیلی و از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای با بررسی ساختار بافت و معماری روستای چیمه به عنوان نمونه ای با ساختار اکولوژیکی مناسب به مطالعه دیدگاهها و تجربیات گذشتگان در رسیدن به راه کارهایی جهت همسازی با محیط زیست با استفاده از حداقل امکانات پردازد. در پایان راه کارهایی بومی و اولیه ارائه می گردد که می توان با بهره گیری از این اصول در تعامل با ساخت و سازهای امروزی به روشهایی مناسب برای پایداری دست یافت.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، محیط زیست ، پایداری ، روستای چیمه