بررسی ارتباط بین گسترش شهری و دمای زمین با کاهش پوشش گیاهی بوسیله سنجش از دور در شهر شیراز

هر دمای سطح زمین یکی از معیارهای مهم در برنامه ریزی ناحیه ای و منطقه ای می باشد. دمای سطح زمین در بسیاری از برنامه های کاربردی محیط زیست، کشاورزی، هواشناسی و سایر پروژه ها می تواند مورد استفاده واقع شود. یکی از مهمترین جنبه های کاربردی سنجش از دور در مطالعات اقلیم شناسی برآورد دمای سطح زمین می باشد. هدف اصلی در این تحقیق استخراج جزیره حرارتی در مناطق شهری و پیدا کردن علت ایجاد جزیره حرارتی در مناطق شهری می باشد. در این تحقیق با استفاده از تصاویر چند زمانه لندست TM,ETM+,OLI/TIRS و روش حد آستانه گذاری 3NDVIو قانون پلانک برای تصاویر +TM,ETM و برای تصاویر OLI/TIRS از الگوریتم پنجره مجزا4 برای دمای سطح زمین استفاده شده است. برای طبقه بندی اراضی کاربری از روش طبقه بندی نظارت شده ماشین بردار پیشتبان ( (SVM5 استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، اراضی بایر دارای بیشترین دما و اراضی کشاورزی و باغی دارای کمترین دما هستند و این به خاطره رطوبت نسبی موجود در خاک و میزان پوشش گیاهی سطح زمین است. اراضی کشاورزی و باغی دمای نسبتا پایین را دارند، این اراضی آبیاری می شوند بنابراین رطوبت در این اراضی به طور قابل ملاحظه ای بالا است و نسبت به اراضی بایر دما سطح پایین تری دارند.

کلیدواژه ها:

NDVI ، SVM ، الگوریتم پنجره مجزا ، قانون پلانک