بررسی و ارزیابی آسایش دمایی و معماری همساز با اقلیم براساس شاخص ماهانی مطالعه موردی: شهر مراغه

توجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی در هر منطقه آب و هوایی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی و موجب صرفهجویی در مصرف انرژی و هویت یافتن معماری در هر اقلیم خواهد شد. هدف این پژوهش، ارزیابی شرایط دمایی شهر مراغه با استفاده از شاخص آسایش دمایی ماهانی است. در این پژوهش ابتدا ویژگی های عناصر اقلیمی مانند دما، باد، رطوبت و ...در دوره آماری 23 ساله 2005-1983 تعیین شد سپس براساس مدل های منطقه آسایش، شرایط گرمایی (سرد، گرم یا راحت) هر ماه مشخص شد. نتایج حاصل نشان می دهد شهر مراغه به دلیل واقع شدن در یک موقعیت خاص جغرافیایی، شرایط زیست اقلیمی ویژه ای را به خود اختصاص داده است. به طوری که 8 ماه از شب ها و 6 ماه ازروزهای سال در شرایط بیوکلیمایی سردی قرار دارند. بنابراین با توجه به این نکته و غلبه بر سرما، بهتر است ساختمان ها در جهت شمالی- جنوبی احداث شوند (محور طویلتر ساختمان در جهتشرقی - غربی باشد). و مجموعه های ساختمانی دارای بافت گسترده و باز باشد به شرط آن که ازباد سرد و گرم جلوگیری شود. و همچنین ایجاد جریان دائمی هوا در فضای داخلی (کوران) ضروری است بنابراین فاصله بین ساختمان ها باید براساس سایه باد تعیین گردد، از لحاظ ابعاد پنجره ها باید مساحتی در حدود 15 الی 25 درصد مساحت نمای ساختمان را دربرگیرد. و مصالح ساختمانی دیوارهای داخلی و خارجی و بام ها بایستی سنگین و با زمان تأخیر بیش از 8 ساعت باشد

کلیدواژه ها:

آسایش دمایی ، اقلیم و معماری ، شاخص ماهانی ، مراغه