اصلاح مدل پایداری اجتماعی در مناطق روستایی ایران (مطالعه موردی: منطقه اوراماناتاستان کرمانشاه)

هدف از پژوهش توصیفی تحلیلی حاضر، اصلاح مدل پایداری اجتماعی پس از طراحی مدل اولیه پایداری اجتماعی در بین سرپرستان خانوار روستایی منطقه اورامانات واقع در استان کرمانشاه N=23238 بوده که از میان آنها 378 نفر بهعنوان جامعه نمونه انتخاب شده اند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه محقق شاختای بوده که پس از تأیید روایی و پایایی آن، جهت توزیع پرسشنامهها با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه روستاها ( 431 روستا) در سه طبقه دشتی، پایکوهی و کوهستانی، گروه- بندی شدهاند و با استفاده از اصل تسهیم به نسبت سرپرستان خانوار در هر گروه، پرسشنامهها در بین 26 روستای منطقه توزیع گردید. نتایج پژوهش نشان داد پایداری اجتماعی در محدوده مورد مطالعه با میانگین 3/3 در سطح بالاتر از متوسطی قرار دارد. نتایج مدل اولیه پژوهش با استفاده از نرمافزارAmos نشان داد متغیرهای مستقل پژوهش 28 اثر را بر متغیر وابسته پایداری اجتماعی داشتهاند که در این میان رضایت از عملکرد مدیران و سرمایه اجتماعی به ترتیب با اثر کل 0/491 و 0/311 بیشترین اثر را بر پایداری اجتماعی داشتهاند. پس از حذف متغیرهایی که با دیگر متغیرهای پژوهش دارای رابطه معنادار نبودهاند و همچنین، متغیرهایی که وزن رگرسیونی آنها ضعیف بودهاند مدل مجدداً اجرا گردید. در مدل اصلاح شده پایداری اجتماعی نتایج نشان داد سه متغیر رضایت از عملکرد مدیران، سرمایه اجتماعی و توسعه کشاورزی به ترتیب با اثرات کل 0/488، 0/326، 0/275 بیشترین اثر را بر متغیر وابسته پژوهش داشتهاند

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، توسعه روستایی ، مدل پایداری اجتماعی ، منطقه اورامانات