بررسی تفکر سیستمی و استراتژیک با نگاهی به برنامه ریزی شهری

تفکر سیستمی واستراتژیک محصول پیچیده شدن جوامع بشری است. قبل ازانقلاب صنعتی و شهری جوامع شکل ساده ای داشتند و از پیچیدگی خاصی برخوردار نبودند، اداره کردن آنها ساده بود. عصر ماشین، بدنبال تغییرات حاصل در جوامع بشری بوجود آمد. جامعه بشری در ایندوره کم کم به سمت پیچیدگی سوق پیدا می کند که خود در اثر بوجود آمدن طبقات گوناگون اجتماعی و شغلی می باشد. مشکلاتی در جوامع بوجود می آید که حل آنها کار ساده ای نبوده وموجب می گردد، رشته های مختلف علمی برای بر طرف کردن مشکلات آنها در گیرد شوند. درگیرشدن رشته های مختلف همراه با اندیشه های نو جامع بشری را بیش از حد پیچیده می کند،یک تحول در نحوه برخورد با مسایل پیش می آید که از آن به عنوان برخورد سیستمی با مشکلات نام می برند. این نظریه اولین بار بوسیله برتالنفی در 1491 به جامعه علمی ارایه می شود. با بسط وتوسعه نگاه سیستمی و نگرش سیستمی در 1491 تفکر سیستمی و استراتژیک در بحث های علمی مطرح می گردد که در این میان، تفکر استراتژیک بیشتر برنامه ریزی شهری و منطقه ای تحت تاثیر قرار می دهد که از نتایج آشکار آن تغییر رویه برنامه از برنامه ریزی جامع شهری به سمت و سوی برنامه های فرایندی، دموکراتیک، چرخه ای بجای خطی، گام به گام است. این مقاله بیشتر بر تاثیر تفکر سیستمی و استراتژیک در برنامه ریزی شهری تاکید کرده است.

کلیدواژه ها:

عصر ماشین ، سیستم ، عصر سیستمی ، تفکر سیستمی ، رویکرد استراتژیک