زمینساخت جنبا و اثر آن بر شهرسازی؛ مطالعه موردی شهر تهران

شهر تهران در دامنه جنوبی البرز مرکزی و روی نهشته های آبرفتی کواترنری گسترش یافته است که با زمین ساخت جنبا دچار تغییرات ریخت شناختی شده است. هدف اصلی در این پژوهش، واکاوی عوامل و مولفه های زمین شناختی، زمین- ریخت شناختی و زمینساخت اثرگذار بر شکلگیری، تکوین و رشد کلانشهر تهران است. کوشش شده است با روش توصیفی تحلیلی به شناخت جایگاه و پراکندگی واحدهای چینهنگاری کواترنری، رخنمون و سازوکار گسلهای جنبای گستره و چین خوردگی جنبای حاصل از عملکرد آنها پرداخته شود. تقسیم بندی پهنه های زمین ریخت شناختی گستره تهران به کمک نقشه های مربوطه و بررسی وضعیت توسعه شهر بر پایه مدلهای کلاسیک گسترش ریخت شناختی شهری با نگاه به عوامل محدودکننده زمینساختی از دیگر هدفهای این پژوهش است. بررسی گسترش شهر تهران از هسته اولیه خود تا زمان حال آشکار میسازد که گسترش بخشهای گوناگون شهر تهران تاکنون از زمین ساخت جنبای گستره پیروی کرده است. بررسی ما آشکار میسازد بهترین جهت برای توسعه و گسترش شهر به سوی باختر است. وجود رودخانههای کن و وردیج، بازمانده رودخانه و بادزن آبرفتی کرج، ارتفاع مناسب حدود 1300 متر، قرارگیری بخش وسیع این بخش بر روی بادزنهای آبرفتی سازند تهران C که همراه با مخازن آبهای زیرزمینی مناسب است، وکیفیت هوای مناسبتر با وزش بادهای غالب باختری از دلایل این نتیجه گیری است

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، کلانشهر تهران ، زمین ریخت شناختی ، زمین ساخت جنبا