تببین جایگاه انرژی های نو در توسعه پایدار شهری

آنچه امروزه همراه با توسعه مطرح میشود مفهوم پایداری است که تحت عنوان توسعه پایدار به کاربرده میشود. شهرهامکان اصلی اجرای توسعه پایدار هستند. از مقولههایی که در توسعه پایدار در نظر گرفته شده است، استفاده و کاربرد انرژیهای نو میباشد. نیاز حیاتی دولتها و مردم در قرن بیست ویکم به انرژی، به لحاظ ارتباط تنگاتنگی است که انرژی در زندگی شهری دارد؛ دولتهای متقاضی و دولتهای تولید کننده انرژی دایما نگران هستند. و از همین روست که انرژی و به ویژه انرژیهای نو در سیاستهای ملی و بین المللی نقش تعیین کنندهای پیدا نمود است و الگوهایی از رقابت، همکاری، کشمکش، تجاوز، تعامل، همگرایی و واگرایی را در عرصه بینالمللی و روابط بین کشورها و دولتها شکل داده است. امروزه امنیت ملی با تامین انرژی پیوند محکمی خورده است. از اینرو موضوع اصلی ژیوپلیتیک در قرن بیست ویکم، ناامنی انرژی خواهد بود. با توجه به اهمیت انرژی در صنعت، تولید برق و ... نقش این ذخایر در شهرها، حیاتی و مهم است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی جایگاه انرژیهای نو در قرن 21 در توسعه پایدار شهری پرداخته است. نتایج نشان میدهد که تا سال 2030 میلادی این نوع انرژیها نقش بارز و اساسی در اقتصاد و امنیت ملی کشورها پیدا خواهند کرد. در حال حاضر شهرهای مهمی مانند توکیو، لندن و ... از این انرژیها برای مصارف زندگی شهری بهره میبرند. بنابراین برای توسعه پایدار شهری، دولتها ناگزیر از استفاده از این انرژیها خواهند بود. با توجه به ویژگیها و مشخصات انرژیهای نو، این انرژیها کمترین اثرات را بر محیط زیست انسان به ویژه بر روی شهرها دارند و کشورهایی مانند ژاپن، آمریکا و آلمان اقداماتی برای استفاده از انرژیهای نو انجام دادهاند

کلیدواژه ها:

انرژیهای نو ، قرن بیست ویکم ، شهر ، توسعه پایدار شهری