بررسی وجود نظم شبه تناوبی درساختار هندسی مقرنس

تسلط معماران ایرانی دوره تیموری بر نظم شبه تناوبی ده محوری مورد قبول جامعهی علمی جهان است. در مقاله حاضر به بررسی موضوع نظم شبه تناوبی در مقرنسها و نحوهی تقارن در آنها، و درک چگونگی گسترش آنها خارج از هسته مرکزی پرداخته شده است؛ تا وجود این انتظام در مقرنسها نیز به اثبات برسد. سوالات اصلی این است که آیا این انتظام فقط در پتکانه که گونهی خاصی ازمقرنس است برقرار است و یا در گونههای دیگر نیز چنین انتظامی وجود دارد و نحوهی گسترش مقرنسها خارج از هستهی مرکزی خود به چه طریقی انجام میشود که برای پاسخ به سوالات، موضوع در سه سطح مورد بررسی قرار داده شده است بدین منظورپلانهای برداشت شده از محققان پیشین توسط نرم افزارهای ویرایش تصویر با الگوهای مربوط به ساختار هندسهی شبه تناوبی تطبیق داده شده و پس از تجزیه و تحلیل با پیدا کردن اعضای تشکیل دهندهی این هندسه در مقرنسها به نحوهی توسعه ی آنها پرداخته شده است. در بررسی انجام شده به این نتیجه رسیده ایم که مقرنسهایی که ساختار شعاعی 4 قسمتی یا به طور کلی گونههای 4 قسمتی، دارای چنین ساختاری هستند. و در گسترش خود اگر چه تقارن 8 محوری خود را برای تطابق با پلان محوری از دست دادهاند، اما همچنان با نظم همین چیدمان و عناصر تشکیل دهندهی آن گسترش یافتهاند.

کلیدواژه ها:

ساختار هندسی ، نظم شبه تناوبی ، هشت محوری ، مقرنس