اهمیت مکان یابی استقرار مراکز امداد و نجات در مخاطرات

توجه به رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی توجه به کاهش آثار منفی آسیبهای انسانی و اجتماعی در برابر مخاطرات طبیعی وانسان ساخت به عنوان یک پارامتر اثر گذار در کنترل بحرانها ضروری می باشد.کاهش آسیب پذیری شهری در برابر مخاطرات طبیعی تنها از طریق تمهیدات ساختمانی، آموزش های همگانی مقدور نمی باشد ،بلکه توجه به ایمنی شهر در برابر مخاطرات در برنامهریزی شهری باید مد نظر مدیران شهری قرار گیرد.یکی از مهمترین مخاطرات طبیعی زلزله می باشد که بیشترین آسیبپذیری ساختمانی و تلفات انسانی را به بار می آورد، استقرار فلات ایران بر روی پهنه پر حادثه کره زمین، از جمله کمربند زلزله آلپ هیمالیا، برخورداری از اقلیم گرم و خشک، تنوع توپوگرافی و شرایط طبیعی ناهمگون همچنین تغیرات و تحولات اجتماعی و اقتصادی پر شتاب دهه های اخیر نظیر شهر نشینی، دگرگونی در ساختار اقتصادی و تکنولوژیک، قرار گرفتن در دوران گذار اقتصادی مجموعا شرایطی را بوجود آورده که وقوع انواع بحرانهای محیطی و انسانی اجتناب ناپذیر است. مخاطرات طبیعی همزاد طبیعتند، توانایی کشورها در رویارویی با مخاطرات بستگی زیادی به سیاست مدیریت کنترل بلایا و مخاطرات طبیعی هر کشور دارد.در کشور های توسعه یافته بیشتر به فاز پیشگیری توجه شده، ولی در کشور های کمتر توسعه یافته به مرحله مقابله توجه می شود چرا که هزینه های شناخت آسیب پذیری در مراحل آمادگی و پیشگیری بسیار کمتر از مراحل مقابله و بازسازی است. اولین نکته اساسی در مدیریت بحران و در مرحله مقابله که مستلزم مطالعه دقیق در زمینه انتخاب مکان مناسب خدمات اضطراری است، مکان یابی بهینه استقرار مراکز امداد و نجات، اسکان اضطراری، بیمارستان های صحرایی و... می باشد.این مسیله زمانی اهمیت می یابد که فاکتور بسیار مهمی مانند نجات جان انسانها مد نظر قرار گیرد، لذا انتخاب بهینه مراکز امداد و نجات به دلیل اهمیت نجات جان افرادی که در معرض خطر قرار گرفته اند، مسیله مهمی تلقی می گردد.میزان آسیب پذیری مراکز خدمات رسانی واکنش سریع در مخاطرات مانند هلال احمر، بیمارستانها، مراکز پلیس، ایستگاههای آتش نشانی و سایر مراکز مشابه به هنگام عملیات مقابله نقش مهمی در کمک رسانی ایفا می کند)عسگری، 1391 (. سیستم اطلاعات جغرافیای چار چوب مناسبی برای مدیریت اطلاعات مکانی در شرایط بحران بوده و با استفاده از این نوع اطلاعات می توان به طور قابل ملاحظه ای آمادگی مردم و مسیولین امر را ارتقاء و تصمیم های اخذ شده توسط مسیولین بحران در منطقه بهبود بخشد)رضا پور، 1385 .) بنابراین مکان یابی مراکز امداد ونجات در مرحله پیشگیری در موقع مخاطرات توسط GIS و سیستم های چند متغیره از تصمیمات سلیقه ای و غیر اصولی کاسته و در کنترل بحران در هلال احمر و NGO های کمک کننده پیشگیری کرده و بالطبع میزان مرگ و میر و معلولیتها در شرایط بحرانی کاهش می یابد.