تاثیر شرایط حرارتی موجود و مورد نیاز ساکنین ساختمانهای مسکونی بلند مرتبه بر میزان مصرف انرژی

با توجه به اینکه شرایط حرارتی ساکنین در ساختمان های بلند مرتبه متفاوت از ساختمان های معمولی است، لذا بررسی این گونه ساختمانها به لحاظ تأمین آسایش و کاهش مصرف انرژی ضروری و اجتناب ناپذیر است . هدف از این مقاله بررسی شرایط حرارتی در سه گروه از ساکنین آپارتمان های بلند مسکونی در ایران بوده تا محدوده آسایش حرارتی آن ها تعیین گردد. این سه گروه از ساکنین عبارتند از : ساکنین واحدهای شمالی- جنوبی و غربی. روش به کار گرفته در این تحقیق تجزیه و تحلیل مطالعات میدانی در کنار مطالعات کتابخانه ای است. برای مطالعات میدانی از دستگاههای ثبت حرارتی اعم از دما و رطوبت استفاده شده است.برای این منظور یافته های شرایط حرارتی بدست آمده از مشاهدات و بررسی پارامترهای فیزیکی موثر بر آسایش حرارتی در بیشترین مکان مورد استفاده ساکنین(اتاق پذیرایی و هال) در 3 واحد مسکونی جدا از هم در ایران استفاده گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان دهنده آنست که بر اساس استاندارد 55ANSI/ASHRAE Standard از بین ساکنین جبهه های شمالی، جنوبی و شرقی به صورت متوسط ، ساکنین واحدهای جنوبی بیشترین میزان آسایش حرارتی را در اوج گرمای تابستان داشته اند و ساکنین واحدهای شرقی از کمترین میزان آسایش حرارتی بهره مند بوده اند. بدین ترتیب میزان مصرف انرژی در جبهه شرقی و جبهه غربی بیشتر است. لذا با اصلاح تیپولوژی ساختمان ها در شهرها و جهت گیری مناسب، به خصوص در آپارتمان های مسکونی بلند مرتبه، می توان گامی جهت ذخیره و نگهداشت انرژی برداشت.

کلیدواژه ها:

ساختمانهای بلند مرتبه مسکونی ، آسایش حرارتی ، انرژی در ساختمان