اصلاح الگوی مصرف و نگهداشت انرژی (نقش معماری در نگهداشت انرژی)

گسترش روز افزون نیاز به انرژی و محدود بودن منابع فسیلی و تجدیدناپذیر و فاجعه ی افزایش آلودگی محیط زیست ناشی از سوزاندن این منابع، همچنین بحث گرم شدن هوا و اثرات پدیده ی گلخانه ای و ضرورت متعادل س اختن دی اکسیدکربن، همگی لزوم صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی و توجه به اصلاح الگوی مصرف و نگهداشت انرژی را ایجاب می کند. آنچه مسلم است این است که معماری در این زمینه نقشی اساسی دارد. در واقع نیاز به آسایش و راحتی بی قید و شرط باعث شده است که استفاده کنندگان از ساختمان ها، چه در خانه ها و چه در محیط های کاری، نیازی فزاینده به انرژی در بخش خانگی و صنعتی داشته باشند. انسان ها اکنون از لحاظ صرفه جویی در موقعیتی بحرانی قرار دارند. از این روی برای اجرای استانداردها و معیارهای دائمی صرفه جویی در انرژی، تعیین و کنترل دقیق مصرف انرژی در ساختمان، امری حیاتی است. فن آوری مربوط به این هدف نیز بسیار اهمیت دارد. فن آوری صرفه جویی در انرژی در طراحی پایدار، روندی است که همواره رو به تحول است. این امر نیز با استفاده از دو اصل طراحی دستی (manual) و طراحی بر اساس فاکتورهای تکنولوژیکی جدید و بافت های هوشمند مطرح می شود . بنابراین هدف از نگارش این مقاله که با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اسنادی اطلاعات انجام شده است، دستیابی به نکاتی است که با استفاده از آنها بتوان ضمن بهره گیری از انرژی های طبیعی، کارآمدترین شرایط را در جلوگیری از اتلاف انرژی مهیا ساخت. در ادامه نتایج به دست آمده به شرح ذیل می باشد: 1- ترکیب فن و معماری و شکل گیری معماری بر اساس مقتضیات انرژی و حرکت به سوی طراحی پایدار. 2- هماهنگی معماری با محیط و همخوانی با پتانسیل های طبیعی

کلیدواژه ها:

سوختهای فسیلی ، بحران انرژی ، نگهداشت انرژی ، معماری پایدار