سناریوی کاهش مصرف انرژی در سامانه‌های تهویه مطبوع از طریق ایجاد بهبود در سیستم سرمایش تبخیری، مطالعه موردی: متروی تهران

در دنیای امروز توجه به کاهش مصرف انرژی نه یک انتخاب بلکه یک الزام است. منظور از کاهش مصرف انرژی، انتخاب الگوها و اتخاذ و بکارگیری روش ها و سیاست هایی در مصرف درست انرژی است. در میان مولفه های مصرف انرژی در ساختمان، سامانه های تهویه مطبوع که از جمله مصرف کنندگان عمئه انرژی هستند، از اهیمت ویژه ای برخوردار می باشند لذا توجه به راهکارهای گوناگونی که سبب کاهش مصرف انرژی در این سامانه می شوند، از جکله مواردی است که باید در صنایع مدنظر قرار گیرد. یکی از اصلی ترین اهداف تهویه مطبوع در محیط های بسته، تامین هوای تازه و مطلوب در داخل فضاها و همچنین کنترل میزان دمای آن است. به این منظور لازم است تا سیستم های خاصی جهت وارد نمودن هوای تازه به داخل و خارج نمودن قسمتی از هوای داخل هل محیط بیرون تعبیه گردد. این مقاله در نظر دارد در طراحی سیستمهای تهویه مطوبع ایستگاه های مترو به منظور دستیابی به اهداف فوق، روش خنک کننده جدیدی را که جایگزین سیستمهای خنک کننده فعلی است و قادر به صرفه جویی در مصرف انرژی نیز می باشد. مورد بررسی قرار داده و با سیستمهای ایرواشر موجود مقایسه نماید.

کلیدواژه ها:

کاهش مصرف انرژی ، تهویه مطبوع ، مترو ، ایرواشر ، سرمایش تبخیری