معماری پایدار و فناوری نانو

با پیشرفت علم و تکنولوژی و صنعتی شدن شهرها، میزان آلودگی ها وآلاینده ها رو به رشد است. این امر محققین را به این فکر واداشت تا بحث معماری سبز را مطرح کنند و کاهش میزان آلاینده ها را از صنعت ساخت و ساز شروع کنند، تا در پی یافتن راهکارهایی جدید جهت تامین زندگی مطلوبتر برای انسان باشند. کاربرد مفاهیم پایدار در معماری، مبحثی تازه به نام معماری پایدار، معماری اکولوژیکی، معماری سبز و معماری زیست محیطی باز کرده است که همه ی اینها دارای مفهوم یکسانی هستند و بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارند. معماری پایدار دارای مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده ی انسان، طبیعت و معماری است. مقوله ی مسکن پایدار فقط از نظر سازه ای یا محاسبات ساختمانی مطرح نیست. چون محاسبه و اجرای ساختمان ها به بهترین نحو، وظفیه ی سازندگان است و به منزله ی پایداری نیست. از جمله معیارهای مسکن پایدار تعامل با محیط زیست است و ساختمان پایدار نباید موجب تخریب محیط زیست شود و در طراحی و ساخت آن باید مصرف بهینه انرژی رعایت شود. حدود 40 در صد از کل انرژی مصرفی، در ساختمان ها مصرف می شود. صرف نظر از منابع ملی ، این مصرف بیرویه انرژی، منجر به نابودی محیط زیست و گرم شدن زمین می شود.امروزه، معماری پایدار در تمام زمینه های مربوطه از مسائل روز دنیای معماری می باشد، که فناوری نانو در این زمینه نقش پررنگی را به خصوص از طریق مواد ومصالح مصرفی ساختمان می تواند ایفا کند. این نقش بi طور مثال در چگونگی پرداختن به این موارد که چطور می توان به کمک فناوری نانو، مواد و مصالحی با استحکام بیشتر، سبکتر و ارزانتر را نسبت به مواد فعلی در اختیار داشت، مطرح می شود. با توجه به گسترده بودن این مبحث و شاخه دار شدن آن در زمینه های مختلف در این مقاله سعی شده است در مورد عایق کاری در ساختمان های سبز متناسب با فناوی نانو، مطالبی ارایه شود و شیوه های موجود بررسی شود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، ساختمان های سبز ، فناوری نانو ، کاهش کربن دی اکسید ، ذخیره ی انرژی