بررسی تجربی و تئوری اثر بخشی اضافه کردن یک سیستم رطوبت گیر مبتنی بردسیکنت در کاهش مصرف برق سیستم خنک کننده یک ساختمان نمونه در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب

با توجه به افزایش مصرف انرژی در ایران، محدود بودن منابع طبیعی و حفظ محیط زیست باید تا حد امکان از هدر رفتن و تلف شدن انرژی جلوگیری شود. افزایش رطوبت موجب کاهش در آسایش و راحتی ساکنان و سبب مشکلاتی مانند رشد قارچ ها می شود. در حال حاضر افراد از سیستم های خنک کننده برای کاهش سطح رطوبت استفاده می کنند. این سیستم ها مقدار زیادی انرژی الکتریکی استفاده می کنند که گران قیمت است. در دهه گذشته، سیستم های مبتنی بر مواد جاذب رطوبت به عنوان جایگزین یا مکمل سیستم های تبرید تراکمی برای خنک کردن و تهویه هوا در ساختمان های تجاری وصنعتی پدید آمده است. وقتی این سیستم ها با سیستم های تبرید تراکمی ترکیب می شوند، هوا را قبل از ورود به محیط دلخواه خشک می کنند. سیستم های دسیکنتی از نظر خشک کردن و فیلتر کردن هوا مقرون به صرفه هستند و موجب کاهش در مصرف انرژی الکتریکی می شوند. سیستم های دارای جزء دسیکنتی بدون تولید کلروفلوروکربن ها، با قابلیت استفاده از انرژی حرارتی کیفیت پایین دارای توانایی کنترل رطوبت و دما به طورجداگانه می باشند. هدف از این مطالعه بررسی تجربی و تئوری اثر بخشی اضافه کردن یک سیستم رطوبت گیر مبتنی بر دسیکنت در کاهش مصرف برق سیستم خنک کننده یک ساختمان نمونه در بوشهر برای یک محیط بزرگ مانند رستوران می باشد. این ساختمان یکبار با استفاده از سیستم های تبرید تراکمی معمولی و بار دیگر با اضافه کردن یک سیستم رطوبت گیر مبتنی بر دسیکنت مورد مطالعه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

سیستم دسیکنت ، سیلیکاژل ، COP ، مصرف انرژی