استانداردهای طراحی سایبان برای ساختمان های مسکونی درجزیره کیش

ایران سرزمینی با سابقه تاریخی و فرهنگی، سنن و آیین های مختلف است که در پهنه وسیعی واقع شده و قرارگیری در پهنه ای از عرض های جغرافیایی متفاوت او را به داشتن تنوع بوم و اقلیم واداشته است. در یک نقطه خاص که دارای آب و هوای ویژه ای می باشد، نحوه برخورد انسان و ساخته های دست او اهمیت میی یابید. از جمله این موارد، محل زندگی او مسکن و ارتباط با محیط بیرون می باشد که تهدید هایی از قبال این ارتباط، محیط زندگی او را هدف قرار می دهد. این تهدید ها نیز تابش شدید خورشید و گرما را شامل می شود. در این مقاله چگونگی الگوبرداری از معماری گذشته در جهت دستیابی به معماری همساز با اقلیم و ترکیی آن با معماری نوین بررسی شده است و به بررسی مواردی که می تواند به معماری همساز با اقلیم در جزیره کیش کمک کند پرداخته است. در این مسیر، برخورد هایی که در راستای طراحی اقلیمی از دانش های بومی بر میی خیزد یاری رسانده است. پایداری نیز از مباحث مطرح امروزه در تاثر گذاری بر معماری می باشد کیه اویول و مفاهیم آن نباید منافاتی با هیچ عمل و پروژه ای داشته باشد. با استفاده از آمار هواشناسی سال های اخیر به تحلیلی در قبال سایبان ها پرداخته شده و بر اساس روش نقاب سایه، سایبان های استاندارد مربوط به جبهیه های مختلف ساختمان، با توجه به جهت قرارگیری بنا طراحی و پیشنهاد داده شده است

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، مسکن ، جزیره کیش ، اقلیم ، سایبان