بررسی جهت گیری ساختمان برمصرف انرژی در معماری سنتی با ارائه نمونه موردی دوره صفویه

جهان امروز ، جهان تکنولوژی های کوچک، سبک ، ارزان و کارآمد است . تکنولوژی و پیشرفت های مربوط به آن در دهه های ا خیر ،نمایان گر سرعت رشد جهان به سمت امکانات زیاد و ابزارهای کوچک و ارزان تر است، ابزاری که بیشترین کارایی وکمترین مصرف انرژی در آن مد نظر است. روزگاری نه چندان دور معماران سنتی ایران ازانرژی خورشید این انرژی پاک و ارزان هنرمندانه استفاده می کردند . مقوله ای که امروزه باید بطور جدی مورد واکاوی و بررسی های دقیق و موشکافانه قرارگیرد . یکی از ویژگی های خانه های سنتی، شیوه جهت یابی فضایی آن است ، که برپایه تجربیاتی از ویژگی های آب و هوایی، و عوامل اقلیمی دست می آمده ،بنا هارا جهت یابی می کردند . این نوع استفاده از خورشید که بر اساس رعایت اصول ساخت است در مصرف انرژی صرفه جویی بسیاری خواهد کرد . این ویژگی نشان می دهد ، چگونه با استفاده از اصول جهت یابی و اندکی چرخش بنا در زاویه ای خاص ضمن حفظ نور مناسب ،کسب انرژی خورشید در طول روز و استفاده از آن طی شب ، سخت ترین شرایط آب و هوایی قابل تعدیل و کنترل خواهد بود . این پژوهش سعی در بررسی و تحلیل نمونه های موردی امروزی که اصول معماری سنتی گذشته ما در آن رعایت شده و مطالعه منابع کتابخانه ای و سایت های مرتبط با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی ، اصول و راه کارهای نوین بکار گرفته شده در ساختمانهای معاصر و تطبیق آن با اصول چند صد ساله نیاکانمان ، در غالب پیشنهاداتی برای استفاده طراحان ارا ئه می گردد

کلیدواژه ها:

انرژی ، جهت گیری ، صرفه جویی ، معماری سنتی