بررسی فنی و اقتصادی روشهای جداسازی رطوبت از زباله

افزایش جمعیت، در کنار رشد اقتصادی جوامع و بالا رفتن رفاه عمومی سبب تمایل روزافزون شهروندان به خرید اجناس مصرفی گردیده است، که پیامد آن تولید میلیونها تن انواع م ختلف پسماند در روز می باشد . مطالعات کشوری در حوزه پسماند توسط وزارت کشور نشان میدهد ایرانیها با میانگین سرانه 700 گرم، 49هزار تن زباله شهری و روستایی در روز تولید میکنند. در شهر تهران روزانه حدود 8000 تن انواع زباله تولید میشود که 70 درصد آن (حدود 5600 تن) را زبالههای تر تشکیل میدهند. زبالهی تر دارای مشکلات عدیده ای میباشد که مهمترین آن آلودگی، فساد سریع و تولید مقادیر زیاد شیرابه است. یکی از راه های موثر در پردازش زباله و جلوگیری از پخش آلودگی مرتبط با آن در محیط زیست، استفاده از نیروگاه های زباله سوز میباشد که از زباله بهعنوان سوخت ورودی برای تولید برق استفاده می کند . طی فرآیند سوزاندن زباله و استحصال انرژی از آن، حجم زباله حدود 90 درصد کاهش داده میشود؛ اما توجه به این مهم که میزان بالای رطوبت در زباله باعث کاهش چشمگیر ارزش حرارتی آن بهعنوان یک مشخصه ذاتی و تشدید مشکلات دیگر از قبیل کنترل دما در فرآیند احتراق، ایجاد خوردگی در تجهیزات نیروگاهی و ... می گردد، ذهن را به سمت یافتن راهحلهایی برای کاهش رطوبت از زباله سوق میدهد. روشهای متعددی برای دفع رطوبت از زباله موجود است که از این بین میتوان به موارد زیر اشاره کرد: 1 (روش نگهداری ، 2 (روش حرارتی ، 3 (خشک سازی زیستی، 4 (روش های مکانیکی، و غیره. این مقاله به بررسی مشخصه های گوناگون روش های دفع رطوبت معرفی شده و مقایسهی آنها پرداخته و مناسبترین روش را از لحاظ فنی و اقتصادی، برای مناطق مختلف اقلیمی ایران معرفی میکند.