ارزیابی و مقایسه قابلیت اطمینان یک سیستم فتوولتاییک سه فازبااستفاده ازروش مارکو

امروزه تولیدبرق و انرژی یکی از شاخصهای مهم توسعه یافتگی هر کشور میباشدوبدلیل محدودوپایان پذیربودن سوختهای فسیلی و ایجاد آلودگی های زیست محیطی، جایگزینی سوختهایی مانند نفت گاز وزغالسنگ بامنابع انرژی پاک و نامحدود به عنوان منابع لایزال الهی نظیر انرژیهای خورشیدی،بادی و ... اجتناب ناپذیر است که دراین راستا کشورها سعی دارند با توجه به رشد تکنولوژیهای جدیدو توسعه زیرساختهای تولید سهم برق تولیدی از انرژیهای تجدیدپذیر به ویژه خورشید را افزایش دهند.دراین مقاله بدلیل گستردگی طبیعی انرژی های تجدیدپذیر به و ویژه انرژی خورشیدی و با توجه به افزایش کارایی سیستم های فتوولتاییک با بهبود کارایی المان ها به منظور افزایش قابلیت اطمینان به بررسی یک سیستم فتوولتاییک میکروکنترلی سه فاز متصل به شبکه توزیع پرداخته می شود. سیستم تعمیر پذیر است و از بخش های مختلفی تشکیل شده که با توجه به روش مارکو به کار رفته، رفتار سیستم در از کار افتادن و یا انجام تعمیرات آن ها برای هر دامنه زمانی ثابت می ماند. در نتیجه با توجه به شبیه سازی و تعمیر پذیر بودن سیستم فتوولتاییک ارایه شده، مدل مارکو یک تکنیک مناسب و انعطاف پذیر برای آنالیز قابلیت اطمینان است و تعمیرپذیربودن خازن های CDC باعث کاهش 0/41 % نرخ خرابی سیستم شده که آن را به تاثیرگذارترین عنصر سیستم در حالت تمام ظرفیت تبدیل کرده است

کلیدواژه ها:

سیستم های فتوولتاییک ، قابلیت اطمینان ، نرخ خرابی ، نرخ تعمیر ، روش مارکو