مدل مقایسه ای فازی شناسایی و رتبه بندی ریسک پروژه های حفاری چاه های آب شرب (مطالعه موردی شرکت آب و فاضلاب تبریز)

ریسک جزء ذاتی تمام پروژه ها است و امکان حذف کامل آن وجود ندارد. اگر چه می توان برای کاهش تاثیر ریسک در دستیابی به اهداف پروژه، آن را به طور موثری مدیریت کرد. اما احتمال رخداد آن حداقل در یکی از ابعاد پروژه از قبیل زمان، هزینه یا کیفیت وجود دارد. بنابراین شناسایی، تجزیه و تحلیل و اولویت بندی ریسک، مساله ای مهم در مدیریت ریسک است و ممکن است نقش بسزایی در موفقیت پروژه داشته باشد زیرا عدم توجه به ریسک ها، پروژه را با تاخیر و افزایش هزینه مواجه خواهد کرد. در این تحقیق، نخست، براساس استاندارد PMBOK تعداد 23 ریسک اصلی پروژه های حفاری چاه آب شرب در 4 طبقه فنی، درونی، مدیریتی و بیرونی شناسایی، سپس این ریسک ها رتبه بندی شده است. بدین منظور از روش قضاوت خبرگان جهت شناسایی، از پرسشنامه و میانگین حسابی و میانگین هندسی جهت جمع آوری و تجمیع نظر خبرگان و از روش TOPSIS فازی جهت تعیین رتبه ریسک ها استفاده شده است. شاخص های رتبه بندی بر مبنای احتمال و میزان اثرگذاری ریسک ها بر اهداف اصلی پروژه (هزینه، زمان، کیفیت) با وزن های متفاوت، تعیین و برای تعیین وزن ها یکبار از روش AHP فازی چانگ و یکبار دیگر از روش AHP فازی بوکلی استفاده شده است. سپس نتایج بدست آمده مقایسه گردید که در روش وزن دهی چانگ و بوکلی به ترتیب ریزش دیواره های چاه حین حفاری و عدم وجود آب بیشترین رتبه ی ریسک و در هر دو روش وجود موانع سطحی مثل درختان کمترین رتبه را در بین 23 ریسک به خود اختصاص می دهند.

کلیدواژه ها:

ریسک ، مدیریت ریسک ، PMBOK ، TOPSIS فازی ، AHP فازی