بررسی رابطه ارتباطات سیاسی و افشای اختیاری: شواهدی از شرکتهای ایرانی

تئوریهای افشاء پیشنهاد میکنند که انگیزه های بازار سرمایه و ریسک قضایی، انتخاب افشای داوطلبانه یک شرکت را تحت تاثیر قرار میدهند. از آنجایی که شرکتهای دارای ارتباطات سیاسی انگیزهای جهت متقاعد کردن سرمایه-گذاران ندارند و از طرفی ریسک قضایی پایین تر دارند و هزینه های قضایی کمتری متحمل میشوند، انتظار میرود افشای اختیاری کمتری نسبت به سایر شرکتها داشته باشند. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ارتباطات سیاسی و افشای اختیاری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد. برای آزمون فرضیه تحقیق از اطلاعات مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی بین سالهای 1392 تا 1396 استفاده شده است، به طوریکه پس از اعمال محدودیتهای موردنظر در این تحقیق، نمونه نهایی متشکل از 118 شرکت انتخاب گردید. پس از اندازه گیری متغیرهای پژوهش از تجزیه تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره، برای آزمون فرضیه تحقیق استفاده شد. آزمون فرضیه نیز با استفاده از نرم افزار اقتصادسنجی Eviews و تکنیکهای آماری داده های تلفیقی صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از آزمونهای آماری پژوهش نشان میدهد که بین ارتباطات سیاسی و افشای اختیاری رابطه منفی و معنادار وجود دارد، به عبارتی ارتباطات سیاسی موجب کاهش افشای اختیاری شرکتها میگردد.

کلیدواژه ها:

ارتباطات سیاسی ، افشای اختیاری ، شرکت ایرانی.