بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره الکلی ساقه و برگ گیاه خرفه ( Portulaca oleracea )بر پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور سویه استاندارد ( MRHO/IR/75/ER) و تعدادی از سوش های بالینی این انگل به روش MTT وتعیین ترکیبات موجود در عصاره الکلی این اندام ها به روش GC/mass

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 435

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FCNFM01_065

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: بیماری لیشمانیوز توسط تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود و می تواند به عنوان یک بیماری مشترک انسان و دام مورد بررسی قرار بگیرد. این بیماری مشکلات بهداشت جهانی با اندمیسیته بالا در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران ایجاد کرده است. هنوز واکسن موثر و مطمینی علیه آن ساخته نشده است. داروهای شیمیایی مختلفی برای درمان لیشمانیوز، به کار گرفته شده است اما عوارض جانبی آن ها و مقاومت به دارو، باعث شده که به دنبال ترکیبات جدید موثری باشیم. گیاهان طبی سنتی مانند خرفه Portulaca oleracea) ) یک منبع ارزشمند از عوامل دارویی جدید می باشند.مواد و روش ها: عصاره الکلی به روش ماسراسیون آماده و سپس خشک گردید و با آب مقطر استریل و 5 DMSO درصد رقیق شد. پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در دمای 25 ±2 درجه سانتی گراد ابتدا در محیط کشت اشنایدر به منظور ایجاد شرایط فیزیولوژیک رشد و سپس در فاز ثابت در محیط کشت RPMI- 1640 غنی شده با سرم جنین گوساله 10 درصد و آنتی بیوتیک پنی سیلین- استرپتومایسین کشت داده شدند تا تعداد انبوهی از آن ها فراهم شود. سپس با استفاده از روش رنگ سنجی MTT، فعالیت بیولوژیکی عصاره الکلی گیاه در مقایسه با داروی گلوکانتیم روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. میزان جذب نوری رنگ حاصله از احیای نمک تترازولیوم (MTT) به محصول رنگی فورمازان توسط انگل، به وسیله دستگاه الیزا ریدر (Eliza reader) سنجیده شده و مقدار IC50 محاسبه گردید. همه تست ها 3 بار تکرار شد.نتایج: IC50 گلوکانتیم برای انگل استاندارد و سوش بالینی بعد از 48 ساعت به ترتیب برابر با 12 و 19 میکروگرم بر میلی لیتر بود. IC50 برای برای عصاره الکلی ساقه و برگ خرفه علیه پروماستیگوت های انگل استاندارد و بالینی بعد از 48 ساعت به ترتیب برابر با 270 و 385 میکروگرم بر میلی لیتر بود. اگرچه داروی شیمیایی گلوکانتیم موثرتر از عصاره گیاه مورد بررسی بود اما عصاره نیز دارای اثرات قابل ملاحظه ای روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور بود. ترکیبات موجود در عصاره الکلی شامل فیتول، اسکوآلن، پالمیتیک اسید، اتیل لینولیات، فرولیک اسید، لینولنیک اسید، اسکوپولتین، لینولییک اسید، ریین، اپی ژنین و برگاپتن بود.نتیجه گیری: با توجه به این که عصاره گیاه مورد آزمون دارای اثرات ضد لیشمانیایی قابل توجهی در شرایط آزمایشگاهی بود ولی لزوم انجام آزمایشات بیش تر برای ارزیابی اثر آن روی این انگل در مدل حیوانی نیز احساس می شود.

نویسندگان

الهام قریرونداسکندری

کارشناس ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان، اصفهان، ایران

منیر دودی

استادیار گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان، اصفهان، ایران

سعید عابدی

مربی گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان، اصفهان، ایران