بررسی رابطه سبک های مدیریت تعارض ( اجتناب، سازش، مصالحه ) با تاب آوری در مدیران آموزشی دبیرستان های دوره اول شهر کرمانشاه با توجه به جنسیت در سال تحصیلی 94-95

هدف این پژوهش بررسی ارتباط سبک های مدیریت تعارض ( اجتناب، سازش، مصالحه ) با تاب آوری در مدیران آموزشی می باشد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و نوع آن همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل 179 نفر از مدیران آموزشی دبیرستان های دوره اول شهر کرمانشاه ( در سه ناحیه آموزشی ) است که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به کار می باشند که نمونه ای به حجم 118 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای سهمیه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه سبک مدیریت تعارض استیفن پی.رابینز (1991) استفاده شده است. داده ها به کمک نرم افزار SPSS22 و آمار توصیفی و استنباطی ( ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون چند متغیره و آزمون های T مستقل ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک اجتناب مدیریت تعارض با تاب آوری مدیران آموزشی رابطه معکوس و بین سبک مصالحه و سازش مدیریت تعارض با تاب آوری مدیران آموزشی رابطه مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت تعارض ، اجتناب ، سازش ، مصالحه ، تاب آوری