آسیب شناسی مددکاری اجتماعی درپیشگیری اجتماعی از جرم

با توجه به ماهیت فرابخشی آسیب های اجتماعی، جرایم، کجروی ها و ... هیچ سازمانی نمی تواند ادعا کند که به تنهایی می تواند همه امورمربوط به پیشگیری از وقوع جرم و کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی را انجام دهد. در چنین شرایطی است که می توان با اتخاذ راهکارهای مناسب برای ارتقای سلامت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم، امنیت اجتماعی را تامین کرد. لذا برای رفع نیازهای بهداشتی واجتماعی باید با اقدامات هماهنگ شده از طریق مداخلات به موقع و زود هنگام مددکاری میزان ارتکاب جرم را کاهش داد. کاهش اندک درارتکاب مجدد جرم این اقدامات را ارزشمند می سازد. این فعالیتها نه تنها تقاضا برای تختهای زندان را کاهش می دهد بلکه از نظر اقتصادیو اجتماعی برای قربانیان، خانواده ها و اجتماع تا حد زیادی سود آور است. مددکاری زمانی موفقیت آمیز است که بتواند مهارت جدیدی راآموزش دهد، خانواده ها را تقویت کند، نیازهای جرم شناختی را مورد هدف قرار دهد و خدماتی وسیع و چند بعدی ارایه دهد. متخصصانروانی اجتماعی به دنبال پیدا کردن مقصر باشند، بیشترین سعی شان بر این است که بررسی کنند از چه راه هایی می توان زمینه سازش و بازگشت افراد به زندگی و جامعه را فراهم کرد. به همین دلیل ایجاب می کند که دست اندرکاران مرتبط با حوزه های جرایم و آسیب هایاجتماعی بسترهای لازم را برای ارتقای جایگاه متخصصان روانی اجتماعی در حوزه پیشگیری از وقوع جرایم و آسیب های اجتماعی فراهم کنند و زمینه انجام این نوع مداخلات را قبل از مداخلات قضایی انتظامی، در حین این مداخلات و پس از آن فراهم کنند تا از ظرفیت هایموجود در جامعه در حوزه روانی اجتماعی استفاده بهتری صورت گیرد. بدون شک کاهش افراد درگیر جرم، کاهش پرونده های قضایی، کاهش زندانیان و ... آرزوی همه مسیولان و مردم است

کلیدواژه ها:

آسیب اجتماعی ، مددکاری اجتماعی ، قضایی انتظامی