پدیدار شناسی عشق در غزلیات شهریار

پدیدارشناسی یا فنومنولوژی مکتب و روشی است که توسط ادموند هوسرل با هدف نظام بخشیدن به فلسفه و علوم انسانی پایه گذاری شده است. این مکتب به دنبال پژوهش و آگاهی مستقیم نسبت به تجربیات و مشاهدات، یا به عبارت دیگر نسبت به پدیدارهایی است که بی واسطه در تجربه ما ظاهر می شوند. پدیدارشناسی در حقیقیت نوعی علم به ذات است، زیرا اگر قرار است همه چیز بر بداهت یقینیو امور ضروری استوار باشد تنها بر ذات و حیث ماهوی اشیاء باید اعتماد کرد. از مهمترین مفاهیم این مکتب اپوخه کردن و تعلیق و فرآیند رفت و برگشتی بین حیث التفاتی و موضوع و شهود در جهت توصیف است. در شعر شهریار موضوعات و مضامین مختلفیمشاهده می شود که می توان درصدد تبیین و توصیف آن برآمد که از آن جمله پدیدار شناسی شعر غزل اوست. بنابراین پژوهش حاضر سعی بر آن دارد با کنار گذاشتن پیش فرض های موجود درباره ی شهریار به غزل های او پرداخته و با نگاهی پدیدارشناسانه در صدد توصیف عشق در غزل های او برآید

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، فنومنولوژی ، هوسرل ، شهریار ، غزل معاصر