مرگ اندیشی از دیدگاه سنایی غزنوی

مفهوم مرگ از مفاهیمی است که همواره اندیشه ی آدمیان را به خود مشغول داشته است و سخن هیچ کدام از سخن سرایان فارسی زبان از این مقوله خالی نیست. چیستی و ماهیت مرگ موجب پیدایش افکاری متناقض در عرصه های فکری از جمله در شعر و ادب فارسی گردیده است و هر کدام از شاعران با تکیه بر پایگاه های فکری و معرفتی خود به این پدیده نگریسته اند. در این پژوهش که به روش تحلیلی – توصیفی انجام گرفته است، سعی شده است تا مساله مرگ اندیشی در شعر سنایی غزنوی مورد نقد و تحلیل قرار گیرد. از یافته های مهم این پژوهش این است که آبشخور فکری اصلی سنایی در باب مرگ آیات قرآنی می باشد. البته مرگ اندیشی عرفانی نیز به وفور دیده می شود و تاملات عرفانی وی حاصل آشنایی با شاعران بزرگ زمان خود بوده است.

کلیدواژه ها:

مرگ ، زندگی ، مرگ اندیشی ، سنایی