بررسی مفهوم دعوای واهی و شرایط تامین آن

تامین دعوای بیاساس تامینی است که خواهان به دادگاه میسپارد تا در صورتی که واهی و بی اساس بودن دعوا پس از دادرسی مشخص شود، خوانده متضرر نشود. به موجب ماده 109 قانون آیین دادرسی مدنی در کلیه تواند برای دعاوی مدنی خوانده می تادیه خسارت ناشی از هزینه دادرسی و حقالوکاله که در نتیجه دعوای خواهان به او تحمیل خواهد شد از دادگاه تقاضای تامین نماید. این درخواست خوانده در کلیه دعاوی مدنی اعم از اصلی یا طاری، و درخواستهای مربوط به امور حسبی قابل طرح است، مگر آن قسمت از امور حسبی که قانون به ذینفع اجازه داده است برای رسیدن به حق خود به دادگاه مراجعه نماید. مثلا درخواست تقسیم ترکه بین وراث درخواستی است که ناشی از حق قانونی وارث برای رسیدن به سهم خود از ما ترک است و در قانون امور حسبی صریحا این اجازه به هر یک از ورثه داده شده است که برای تقسیم ترکه به دادگاه صالح مراجعه .نمایند دادگاه در صورتی که تقاضای مزبور را با توجه به نوع و وضع دعوا و سایر جهات، موجه بداند قرار تامین مطابق ماده .نماید صادر می 111 قانون آیین دادرسی مدنی هر دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را داشته باشد، صلاحیت رسیدگی به درخواست تامین را نیز خواهد داشت ایراد دعوای واهی همانند ایراد دادرس علاوه بر ایرادات مندرج در ماده 84ق.ج می باشد که در مواد (109 و 110 ق.ج) به آن اشاره شده است.تبصره ذیل ماده 109 اذعان می دارد که: ... چنانچه بر دادگاه محرز شود که منظور از اقامه دعوا تاخیر در انجام تعهد یا ایذاء طرف یا غرض ورزی بوده، دادگاه مکلف است در ضمن صدور حکم یا قرار، خواهان را به تادیه سه برابر هزینه دادرسی به نفع دولت محکوم نماید .این تبصره جهت جلوگیری از افزایش دعاوی بی مورد و بیهوده تدوین شده است.

کلیدواژه ها:

تامین ، دعوای واهی ، تامین دعوای واهی ، آیین دادرسی مدنی