کاربرد نرم کننده دی اکتیل فتالات در بسته بندی های پلیمری

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 791

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FIFIC03_042

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

نرم کننده ها گروهی از مواد افزودنی می باشند که به منظور بهبود خصوصیات پلیمرها به طور وسیعی در بسته بندی های پلاستیکی مواد غذایی کاربرد دارند. نرم کننده ها موادی با وزن مولکولی پایین که خواص و مشخصه های شکل گیری پلاستیک ها را تغییر می دهند. نرم کننده ها به منظور رسیدن به یک یا چند خاصیت زیر بکار می رود: (بهبود خواص فراورش و اکستروژن- کاهش ویسکوزیته مذاب کاهش حداقل دمای لازم جهت فراوری افزایش انعطاف پذیری محصول- کاهش سختی پلاستیک – بهبود مقاومت ضربه ای- افزایش کشیدگی طول- کاهش مدول) .انعطاف پذیری پلاستیک ها متناسب با نوع و مقدار نرم کننده می باشد. وجود نرم کننده در ماتریس پلیمر بیشتر از 5درصد وزنی پلیمر بر خواص مکانیکی آن (کاهش استحکام نهایی پلیمر و افزایش درصد ازدیاد طول هنگام کشش نمونه) اثر دارد. برای آن که یک نرم کننده در یک پلیمر موثر واقع شود باید با آن سازگاری داشته باشد. نرم کننده باید از لحاظ ساختار مولکولی، دانسیته انرژی چسبندگی، قطبیت، پیوند هیدروژنی و شاخص حلالیت و .. شبیه پلیمر باشد. شاخص حلالیت نرم کننده و پلیمر را می توان از انرژی چسبندگی آنها محاسبه نمود دی اکتیل فتالات با شاخص حلالیت 9/8 و پلی وینیل کلراید با شاخص حلالیت 7/9 سازگاری دارند. در این حالت نیروهای جاذبه بین پلیمر و نرم کننده بیشتر از نیروهای جاذبه بین خود مولکولهای پلیمر و یا نیروهای جاذبه بین خود مولکولهای نرم کننده می گردد. در غیر این صورت انحلال و نرم شدن اتفاق نیفتاده و جدا شدن کامل فاز فیزیکی اتفاق می افتد.

نویسندگان

ندا قسامی

کارشناس کنترل مواد غذایی و بهداشتی معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی اصفهان