شناسائی مدلهای فازی با استفاده از برنامه نویسی ژنتیکی کارتزین

مدلهای فازی توانایی زیادی برای حل مسائل در زمینههای کاربردی مختلف مانند کنترل، پیش بینی، شناسایی الگو و غیره دارند. با این همه شناسایی مدل فازی، یک بهینه سازی پیچیده با تعداد مینیمم های محلی زیاد است. برنامه نویسی ژنتیکی کارتزینپیشنهادی را برای حل چنین مسائل بهینه سازی ارائه میدهد. در این مقاله، سیستم فازی به فرم شبکه در آمده است که در آن بهینه سازی بخش مقدم با استفاده از برنامه نویسی ژنتیکی کارتزین انجام می گیرد و برای بهینه سازی بخش تالی از روش کمترین مربعات بازگشتی استفاده شده است. مقداردهی اولیه پارامترهای توابع تعلق بوسیله خوشه بندی فازی انجام میگیرد. نتایج شبیه سازی ها نشان میدهد که روش ارائه شده از کارایی خوبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

برنامه نویسی ژنتیکی کارتزین ، روش کمترین مربعهای بازگشتی ، سیستم فازی ، عصبی – فازی و ممدانی