چشم انداز جغرافیا در توسعه پایدار محیط زیست با تأکید بر گردشگری (مطالعه موردی شهرستان لنگرود)

امروزه گردشگری به عنوان یک صنعت درآمدزا با صرفه اقتصادی در بین جوامع به حساب می آید. به طوریکه با توسعه فناوری افزایش اوقات فراغت افراد بیشتر گشته و استفاده از مواهب طبیعی جایگاه ارزشمند را پیدا نموده است. در این میان شهرهای ساحلی بواسطهدسترسی به منابع آبی، زمین های حاصلخیز و موقعیت بندری با حمل ونقل ارزان دریایی، گردشگران بسیاری را به سمت خود جذب مینماید تا آنجا که پتانسیل های لازم رابرای ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی فراهم می آورد. بنابراین، اشکال ژئومورفیک با برخورداری از خصوصیات بالقوه و جاذب در زمینه ی گسترش عناصر انسانی درکنار عوامل طبیعی با ایجاد فضاهای متفاوت از یکدیگر چشم اندازهای گوناگونی را بوجود آورده است. دراین راستا محققین سعی نموده اند دو فاکتور مهم جاذبه های ژئومورفولوژیکی و پتانسیل های گردشگریدرتوسعه پایدار شهرستان ساحلی لنگرود رامورد ارزیابی قرار دهند. طبق نتایج بدست آمده، این شهرستان در بخش جنوبی دریای خزر و شرق استان گیلان واقع شده که با توجه به موقعیت توپوگرافی ویژه (ساحل، جلگه، کوه) و آثار بر جای مانده از زمین شناسی گذشته تا به امروز باپوشش گیاهی متنوع براساس اقلیم معتدل مرطوب و هیدرولوژی پر آب از شرایط ژئومورفیک منحصر به فردی مانند آبشار، درههای محدب و مقعر ، دشت سیلابی ، خلیج، تالاب و... برخوردار است که با استقرار و توسعه مکانهای گردشگری- تفریحی ازقبیل کوهنوردی، کمپینگ، قایق سواری و... شرایط مناسبی را برای گردشگران فراهم می آورد. بدین منظور پس از تجزیه وتحلیل عوامل فوق الذکر نقشه پیشنهادی جهت جذب گردشگران برای دستیابی به توسعه پایدار محیط زیست ارائه شده است که در زمینه صنعت گردشگری در شهرها ونواحی ساحلی مستلزم برنامه ریزی و اجرای راهکاری عملی و مسئولانه مجریان دولتی می باشد

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، گردشگری ، توسعه پایدار ، محیط زیست ومناطق ساحلی