کاربرد سامانه های اطلاعات جغرافیایی و تصمیم گیری چند معیاره درسنجش تناسب اراضی کشت ذرت، مطالعه موردی: دشت ارسنجان، استان فارس ، ایران

هر یک از محصولات کشاورزی شرایط اقلیمی و آب و خاک خاصی نیاز دارد. آمایش سرزمین و شبیه های رقومی، ارزیابی این شرایط راامکان پذیر می سازد. ایجاد تغییر در طرح های کشاورزی بایستی با توجه به شرایط مکانی و جغرافیایی آن منطقه انجام شود. در این موردوجود یک پایگاه اطلاعات جغرافیایی اهمیت دارد. در این مطالعه با استفاده از سامانه ی اطلاعات جغرافیایی در دشت ارسنجان اقدام بهشناسایی اراضی مناسب کشت ذرت شده است. ابتدا عوامل تاثیر گذار بر روی کشت ذرت مشخص گردید. سپس لایه های اطلاعاتی مربوطه شامل 9 لایه(دمای هوا، هدایت برقی و کلر و نسبت جذب سدیمSAR)آب زیرزمینی، هدایت برقی خاک،اسیدیته خاکpH) آهک خاک، سدیم تبادلی خاکESP)بافت خاک) تهیه گردید. این عوامل بر اساس فرایند تحلیل سلسله مراتبیAHP)وزن دهی شده و از تلفیق و تحلیل نقشه های حاصله تناسب اراضی کشت ذرت مشخص گردید.این دشت به دو گروه محدودیت کمS1 62 درصد و محدودیت کم S2 38 درصد مساحت تقسیم می شود. دشت مورد مطالعه برای کشت ذرت از نظر اقلیمی مناسب ولی از نظر عوامل خاکشناسی و کیفیت آب(تنها هدایت برقی) باعث کاهش محصول می شوند.

کلیدواژه ها:

آمایش ، تناسب اراضی ، دشت ارسنجان ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، سامانه ی اطلاعات جغرافیایی