بررسی کنترل بیولوژیک بیماری فوزاریوم گوجه فرنگی توسط جدایه های باکتری استرپتومایسس C و S 2

قارچها به عنوان یکی از عوامل پاتوژن گیاهی در سرتاسر جهان برای اغلب گیاهان از طریق ایجاد بیماری مشکلات جدی ایجاد کرده و درزراعت گیاهانی که از لحاظ اقتصادی اهمیت دارند منجر به کاهش قابل توجه تولیدات کشاورزی می شوند . استفاده طولانی مدت و بیرویهاز قارچکش های شیمیایی در کشاورزی باعث به خطر افتادن سلامتی انسان، آلودگی محیط، مقاومت پاتوژنها به قارچکش ها و... میگردد.برخلاف عوامل مصنوعی، موادی که از گونههای موثر گرفته میشوند زیان کمتری دارند، تجزیه پذیراند، آلرژیزایی کمی دارند، ارزان و مناسب برای مصرف در مقیاس صنعتی هستند. طبق تحقیقات پیشین کنترل بیولوژیک توسط بسیاری از اکتینومیستها، به ویژهاسترپتومایسسها که چندین قارچ بیماری زا را مهار میکنند، به عنوان راهکار جایگزین و نوین شناخته شده است. بررسی پتانسیل تولیدمتابولیت های ضدقارچی توسط این ارگانیسم ها، از مهم ترین اهداف این تحقیق در کنترل بیماری فوزاریوم گوجه فرنگی Fusarium F.oxysporum sp. lycopersici می باشند که براساس انتقال اسپورهای قارچی بر روی دانه های گندم و اثر متقابل بین باکتری مستقر در ریشه گیاهچه و قارچ مستقر شده در خاک خزانه استوار است. تیمار ریشه با هر دو جدایه به خوبی بیماری را در خاک استریل کنترل کرد ولی جدایه C با 86 درصد گیاهچه ی سالم، اثر کنترلی بهتری نسبت به جدایه S2 داشت.

کلیدواژه ها:

گوجه فرنگی ، فوزاریوم ، کنترل بیولوژیک ، Streptomyces