بررسی سودآوری استراتژی مومنتوم جورج-هانگ در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از چالش بر انگیزترین مشاهدات در بازارهای مالی این است که بر خلاف فرضیه بازار کارا، بازده سهام عادی در بازده های زمانی مختلف دارای رفتار خاصی می باشد و می توان با بکارگیری راهبرد سرمایه گذاری متناسب با افق زمانی مورد نظر، بازدهی بیشتر از بازده بازار بدست آورد. هدف این پژوهش بررسی سودآوری استراتژی سرمایه گذاری مومنتوم جورج -هانگ و ارزیابی اثر عوامل بازار، اندازه شرکت و ارزش بر روی بازده این استراتژی طی دوره زمانی 1383تا1390 می باشد. پژوهش حاضر بر اساس چهار فرضیه انجام شده است. مهم ترین آن ها این است که با استفاده از استراتژی مومنتوم جورج- هانگ می توان بازده اضافی در بورس اوراق بهادار ایران کسب کرد. نتایج آزمون فرضیه نشان می دهد، استراتژی مومنتوم جورج -هانگ در بازه های زمانی 3،6 و 12 ماهه در بورس اوراق بهادار ایران سودآورخواهد بود و در افق زمانی6 ماهه بین متغیر مستقل عامل بازار و عامل مستقل ارزش و استراتژی مومنتوم جورج -هانگ رابطه معنی داری وجود ندارد. و عامل اندازه و مومنتوم جورج – هانگ، استراتژی مومنتوم جورج - هانگ در بازه های زمانی 6 رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بازار سرمایه ، استراتژی مومنتوم جورج- هانگ ، عامل اندازه