تا ثیرسبک مدیریت مشارکتی مدیران بر رضا یت شغلی دبیران

در هزاره ی جدید روابط انسانی در سازمان ها یکی از عوامل مهم ابقا و پیشرفت به شمار می آید در سازمان های آموزشی که بیشتر فعالیت ها بر مبنای هدف انتقال دانش و پرورش مهارت و ایجاد نگرش است روابط انسانی نقش ممتازی دارد . لذا هر مدیر باید بکوشد مجموعه ای از مهارت ها را در خود پرورش دهد و مهارت های خود را در عمل بنمایاند .از طرفی کارکنان بر اثر مشارکت مستقیم در تعیین اهداف ، روشها و...برانگیخته شده و بر اثر دستیابی به انگیزش بالا به رضایت شغلی دست می یابند . به نظر می رسد مدیریت مشارکتی که دو هدف عمده ارج نهادن به ارزشهای انسانی ورسیدن به اهداف سازمان به کمک افراد را دنبال می کند ،می تواند روابط انسانی را بین مدیریت و کارکنان بهبود بخشد ، انگیزش را تقویت نماید و افزایش رضایت شغلی را در کارکنان به دنبال داشته باشد . لذا محقق کوشیده است که تأثیر این سبک مدیریتی را بر رضایت شغلی دبیران مقطع متوسطه دخترانه شهرستان رشت مورد بررسی قرار دهد . در نمونه ی مورد مطالعه بین میزان اشتراک مساعی و ارتباط صمیمی و تقویت روحیه ی کارکنان و حفظ شأن و حرمت دبیران و همچنین ایجاد محیطی آرام توسط مدیران بر رضایت شغلی دبیران رابطه ی معنی داری وجود دارد . در واقع می توان ادعاکردکه با توجه به نتایج پژوهش بین الگوی رفتاری مدیران و رضایت شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد . لذا هر اندازه مدیران به تغییر الگوی رفتاری و گرایش به سمت مدیریت مشارکتی گام بردارند در کارکنان شاهد ایجاد رضایت شغلی بیشتری می شوند.

کلیدواژه ها:

روابط انسانی ، رضایت شغلی ، مدیر آموزشی ، مدیریت مشارکتی