بررسی مفهوم درونگرایی در ساختار معماری مسکونی ایرانی اسلامی -نمونه ی موردی: خانه ی صحرایی شهر سنندج

در معماری درونگرای ایرانی پوسته ی ظاهری، پوششی مجازی است به سان صدف و از حقیقتی اصیل حفاظت میکند که ارزش واقعی آن، همان غنای درونی هسته ی باطنی و سربسته ی راستین بناست و قابل قیاس با وجوهات فضای بیرونینیست. به همین سبب میتوان در این پژوهش، بار دیگر با نگاهی کیفی به مفهوم این اصل، به عنوان یکی از اساسی ترین اصول معماری ایرانی، که ریشه در تاریخ و قدمت فرهنگی چندین هزار ساله دارد دریافت، اهمیت به خانواده در اسلام و تاکید بر حفظ حرمت ها و حریم ها، از عوامل بسیار مهمی بود که با ظهور و تجلی دین اسلام در فرهنگ غنی وپربار ایرانی سبب شد، درونگرایی نه تنها در خانه بلکه در محلات مسکونی به مثابه نگینی بر فراز انگشتر خودنمایی کند و در جست و جوی حفظ حریم محیطی باشد که در آن شرایط کالبدی با پشتوانه تعمق، تفکر و عبادت برای حصول اصلخویش ، رسیدن به آرامش و طمانینه در درون، به نظمی موزون و متعالی برسد. خانه ی صحرایی در شهر سنندج نمونه ی بارزی از توجه به اصول درونگرایی در معماری ایرانی اسلامی میباشد که در این پژوهش به مرور اجمالی بر خصوصیات ساختاری و کالبدی آن خواهیم پرداخت

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، معماری مسکونی ، درونگرایی ، معماری اسلامی ، خانه صحرایی