ردیابی اکراتوکسین A در برنج های مصرفی استان مازندران

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 431

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FOODCO02_053

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397

چکیده مقاله:

؛OTA یکی از سمی ترین مایکوتوکسین است که، در راس مشکلات پزشکی بالینی و بهداشت مواد غذایی جهان قرار دارد. به طور فزاینده اما خاموش، سلامت و بهداشت عمومی جامعه را در معرض خطر قرار داده است OTA, LARC را در گروه 2B، عوامل ایجاد کننده سرطان برای انسان طبقه بندی نموده است. نظر به اهمیت مخاطرات بهداشتی ناشی از وجود OTA مخصوصا ایجاد نفروتوکسین حاد در انسان و پیشنهاد های مکرر FAO, WHO مبنی بر پایش مرتب OTA در برنج این مطالعه انجام شد.جهت انجام این مطالعه 220 نمونه از 10 نوع برنج در استان مازندران (داخلی و وارداتی) به روش تصادفی ساده تهیه شد. ردیابی درصد و میزان آلودگی به OTA با روش ELAISA در مقیاس نانوگرم/ گرم انجام شد. تحلیل داده ها مبتنی بر 8 آزمون آماری انجام شد. درصد آلودگی در بین انواع برنج های داخلی ( 20.45 %)، وارداتی (13.63%) و در کل نمونه ها 17.73 % مشاهده شد. میانگین آلودگی 3.51 % (نانوگرم/گرم) و فراوانی OTA به میزان 78.6 % (نانوگرم/گرم) در انواع برنج ردیابی شد. دامنه تغییرات آلودگی ناشی از OTA در همه نمونه ها از مقادیر کمتر از حد شناسایی تا مقدار 10.91-1 نانوگرم/گرم مشاهده شد. در 6% نمونه ها OTA با غلظتی بیش از 5 نانوگرم/گرم مشاهده شد. این غلظت در 21.4 % نمونه های برنج ایرانی کمتر از حد مجاز تعیین شده در استاندارد ملی ایران و اتحادیه اروپا می باشد. بالاتربودن میزان الودگی در انواع برنج های ایرانی و وارداتی از محدوده استاندارد در سطح 5% تایید نشد. (P> 0/05). از نظر آلودگی OTA میان برنج های ایرانی و وارداتی اختلاف معنی دار شد (P<0/05). ولی اخنلاف ناشی از آلودگی OTA در انواع برنج ایرانی و وارداتی معنی دار نشد (P> 0/05). میزان آلودگی ناشی از OTA در برنج های ایرانی و وارداتی در حد مجاز مشاهده شد. با اطمینان 95 %میزان این آلودگی در برنج های ایرانی به صورت معنی داری 70/72% (نانوگرم/گرم) بیشتر از برنج های وارداتی است. از نظر آلودگی به OTA در بین انواع برنج های ایرانی و وارداتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

نویسندگان

حبیب واحدی

دکترای تخصصی تکنولوژی مواد غذایی، عضوهییت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، دانشکده بهداشت، گروه علوم پایه و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی