اثر محلول پاشی سالیسیلیک اسید و نفتالین استیکاسید بر صفات مرفوفیزیولوژیکی و مولفه های تولیدی ماش

این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در شهرستان اهواز به مرحلهاجرا گذاشته شد. فاکتور اول شامل سه سطح نفتالین استیک اسید (صفر، 200 و 400 پی پی ام) و فاکتور دوم شامل سهسطح سالیسیلیک اسید (صفر، 2 و 4 میلی مولار) بود. نتایج نشان داد که روند بهبود رشد در شاخص های فیزیولوژیکیاندازه گیری شده در محلول پاشی با غلظت 200 پی پی ام نفتالین استیک اسید و 2 میلی مولار سالیسیلیک اسید بیشتربود و کمترین تاثیر بر روی شاخصهای فیزیولوژیکی رشد در شاهد (بدون کاربرد نفتالین استیک اسید و سالیسیلیک اسید)مشاهده شد. تفاوت بین سطوح نفتالین استیک اسید از نظر ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزاردانه و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود. تفاوت بین سطوح سالیسیلیک اسید هم در تمامی صفات اندازهگیری شده در سطح یک درصد معنی دار بود. در اثر متقابل، وزن هزار دانه در سطح احتمال پنج درصد و عملکرد دانه درسطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در اثر متقابل نفتالین استیک اسید و سالیسیلیک اسید مربوطبه تیمار 200 پی پی ام نفتالین استیک اسید و 2 میلی مولار سالیسیلیک اسید با وزن 2666 کیلوگرم در هکتار و کمترینآن در تیمار شاهد (بدون استفاده از نفتالین استیک اسید و سالیسیلیک اسید) با 874 کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین وزنهزار دانه مربوط به تیمار 200 پی پی ام نفتالین استیک اسید و 2 میلی مولار سالیسیلیک اسید با وزن 46/8 گرم و کمترین آن در تیمار شاهد با 35/4 گرم بود. با توجه به این نتایج کاربرد 200 پی پی ام نفتالین استیک اسید و 2 میلی مولارسالیسیلیک اسید باعث افزایش صفات مرفوفیزیولوژیکی و مولفه های تولیدی شد.

کلیدواژه ها:

نفتالین استیک اسید ، ارتفاع بوته ، عملکرد ، سالیسیلیک اسید