بررسی شدت نورنسبی و طول مدت تابش در جامعه انجیلی- ممرزستان (مطالعه موردی در بخش پاتم جنگل آموزشی خیرود)

نور تنها عامل اکولوژیک قابل کنترل در تودههای جنگلی بوده و با توجه به تغییرات میزان و شدت آن در شرایط مختلف زمانی و مکانی، آگاهی جنگلشناس در مورد رفتار این عامل در توده به منظور بکارگیری مؤثر آن در عملیات پرورشی، ضروری است. در این پژوهش شدت نور نسبی (درجه تاج پوشش) و طول مدت تابش در جامعه انجیلی- ممرزستان و رابطه مقدار نور و نوع گونههای مستقر در توده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از جنگلگردشی در سری پاتم جنگل خیرودکنار دو پارسل ( 109 و 110 ) که دارای تیپ مورد نظر و بیانگر شرایط جامعه بودند، انتخاب و دو پلات 10 آری دایرهای در آنها تعبیه گردید. درختان داخل پلات به تفکیک گونه مشخص و قطر برابر سینه و ارتفاع آنها اندازه- گیری شدند. برای اندازهگیری شدت نور نسبی، دوربین مجهز به عدسی چشم ماهی مورد استفاده قرار گرفت. بدینترتیب از سطح بالای هر پلات عکس گرفته شد و پس از چاپ عکسها، شدت نور نسبی و طول مدت تابش به روش دستی با استفاده از شبکههای مختلف محاسبه گردید. نتایج نشان داد که تعداد درختان بین 35 تا 46 اصله در قطعات نمونه بود که 32/5 تا 60 درصد آن متعلق به انجیلی و 28/5 تا 35 درصدآن مربوط به ممرز میباشد. سهم سایر گونه ها بین 11تا 32 درصد در توده بود. پراکنش قطری بین 8 تا 102 سانتیمتر و ارتفاع آنها از 7/8 تا 36/6 متغیر بود. در این مطالعه با بررسی تجدیدحیات و مشاهده تعداد کم نهالهای انجیلی وممرز میتوان نتیجهگیری نمود که این مقدار نور دریافتی که بین 25 تا 30 درصد محاسبه شدهاست برای استقرار گونههای نورپسند ونیمه نورپسند مثل انجیلی و ممرز کافی نیست و در کنار چرای دام و دخالتهای انسانی، کمبود نور یکی از عوامل کمبود تجدیدحیات در این تودههاست. پیشنهاد میشود عملیات جنگلشناسی متناسب با ساختار توده به منظور تنظیم نور برای استقرار تجدیدحیات صورت گیرد

کلیدواژه ها:

انجیلی ، شدت نور نسبی ، طول مدت تابش ، ممرز