بررسی رابطه بین امید به زندگی، و رضایت جنسی با سازگاری زناشویی در پرستاران زن شهر تهران

هدف تحقیق حاضر تعیین رابطه بین امید به زندگی و رضایت جنسی با سازگاری زناشویی در پرستاران زن شهر تهران بود. پژوهش حاضراز نوع همبستگی است وجامعه مورد مطالعه شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستانهای دولتی شهر تهران، که متاهل بوده و بین 25 تا 45سال سن داشتند بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان جامعه آماری تعداد 300 نفر به عنوان حجم نمونه انتخابشدند. در این پژوهش از 3 ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه رضایت جنسی مقیاس گرایش به امید بزرگسالان و مقیاس سازگاری زناشوییاستفاده شد. اطلاعات ونتایج به دست آمده بااستفاده از آمار توصیفی )فراوانی،درصد و میانگین( و آمار استنباطی )آزمون تحلیل رگرسیون( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین امید به زندگی و رضایت جنسی با سازگاری زناشویی پرستاران همبستگی مثبت معناداری وجوددارد.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، رضایت جنسی ، سازگاری زناشویی