مقایسه ی رابطه عاطفی همسران و رضایت زناشویی در والدین کودکان در خود مانده و عادی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه رابطه عاطفی همسران )قبل از تولد، حین بارداری و بعد از تولد کودک( و رضایت زناشویی در والدین کودکان درخود مانده و عادی بوده است. به همینمنظور تعداد 15 زوج ) 30 نفر( از والدین کودکان خودمانده در مقطعابتدایی و 19 زوج 38 نفر( از والدین کودکان عادی به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. دادهها از طریق پرسشنامه ( رضایتمندی زوجیت افروز و پرسشنامهای که توسط متخصصین این رشته تنظیم شده بود جم آوری گردیده و برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل عاملی یک راهه و آزمون براون فورسایت استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری دادهها نشان میدهند که ازمیان متغیرهای فرض شده در پژوهش بین رضایتمندی زوجیت والدین کودکان درخودمانده و عادی و همچنین بین رضایتمندی زوجیت پدران و مادران کودکان درخودمانده تفاوت معنادار وجود ندارد، اما بین رابطه عاطفی با همسر قبل از بارداری، هنگام بارداری و بعد از تولد کودک با رضایتمندی زوجیت والدین کودکان درخودمانده و عادی تفاوت معنادار وجود دارد. به سخن دیگر، از نظر روابط متقابل عاطفی در دوران بارداری مادر و بعد از تولد فرزند والدین کودکان عادی وضعیت مطلوب تری دارند.

کلیدواژه ها:

رابطه عاطفی ، رضایت زناشویی ، والدین ، در خود مانده ، کودکان