بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر شیوه های فرزند پروری در والدین تک فرزند

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر شیوه های فرزند پروری در والدین تک فرزند انجام گرفت. این طرح به روش نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون پس آزمون بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه والدین تک فرزند واجد کودکان پیش دبستانی در منطقه 6 تهران بوده است، والدینی که بالاترین نمره یعنی 5 یا 6 را از پرسشنامه طرحواره یانگ کسب کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند که در هر گروه 18 نفر به طور تصادفیگروه بندی شده بودند. به این منظور برای سنجش متغییر های تحقیق از پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند و پرسشنامهطرحواره یانگ استفاده شد . برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس بین گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر افزایش شیوه فرزند پروری مقتدرانه در والدین تک فرزند موثر بوده است. پژوهش حاضر حاکی از آن استکه طرحواره درمانی بر افزایش به کارگیری شیوه فرزند پروری مقتدرانه والدین تک فرزند موثر بوده و این تاثیر در جهت افزایشبوده است همچنین طرحواره های درمانی بر فرزند پروری سهل گیرانه تاثیر معناداری نداشته و درکاهش فرزندپروی مستبدانه تاثیر معنادار داشته است.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، شیوه های فرزند پروری ، والدین تک فرزند