بررسی تأثیر آموزش به شیوهی تحلیل رفتار متقابل بر الگوی ارتباطی سازنده متقابل زوجین

هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش به شیوهی تحلیل رفتار متقابل بر الگوی ارتباطی سازنده متقابل زوجین شهر خرم آباد بود. این پژوهش شبهتجربی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر خرم آباد در سال 1390-91 بودند. نمونه پژوهش 30 زوج ) 60 نفر ( بودند که از بین افراد در دسترس و داوطلب انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت 2 جلسه تحت آموزش به شیوهی تحلیل رفتار متقابل قرارگرفتند. در پایان از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. ابزار اندازهگیری، پرسشنامهی الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی بود. دادهها بااستفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش به شیوهی تحلیل رفتار متقابل بر الگوی ارتباطی سازنده متقابلزوجین مؤثر و معنادار بود، ولی بین مردان و زنان در مرحلهی پسآزمون و پیگیری در الگوی ارتباطی سازنده متقابل تفاوت معناداری وجود نداشت. به نظر میرسد که مباحث آموزشی و آموختههای تحلیل رفتار متقابل در زمینه تحلیل روابط خصوصاً انواع رابطه مکمل، متقاطع ونهانی، زوجین را با نحوه برقراری ارتباط مؤثر آشنا کرده و آنها را به مهارتهای ارتباطی مناسبی مجهز میسازد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش به شیوهی تحلیل رفتار متقابل به خوبی مؤثر بوده و توانسته است که الگوی ارتباطی سازندهی متقابل زوجین را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباطی سازنده متقابل ، تحلیل رفتار متقابل ، آموزش زوجین