کیفیت رابطه با والدین و عواطف مثبت و منفی : نقش تعدیل کننده باورهای اساس

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعدیل کننده باورهای اساسی در رابطه با کیفیت رابطه با والدین و عواطف مثبت و منفی بود. جامعه آماری - این پژوهش دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان های شهر اردبیل در سال تحصیلی 1391-1392 بود که از میان آنها، نمونهای با حجم 300نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحلهای انتخاب شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامههای رابطه والد کودک، باورهای اساسی - وعواطف مثبت و منفی استفاده شد. مدل پیشنهادی پژوهش، با استفاده از نرم افزار AMOS مورد تحلیل مسیر قرار گرفت. یافتهها نشان دادند که مدل پیشنهادی از برازش نسبتا خوبی برخوردار است. نتایج نشان داد که، مسیر رابطه با مادر به باور به دنیای معنادار، باور به روابط مطلوب با دیگران و باور به حمایتگر بودن دیگران، رابطه با پدر به باور به دنیای معنادار، باور به روابط مطلوب با دیگران و باور به حمایت گربودن دیگران، باور به دنیای معنادار به عواطف مثبت و منفی، باور به روابط مطلوب با دیگران به عواطف مثبت و منفی و باور به حمایت گربودن دیگران به عواطف مثبت و منفی معنی دار هستند. با در نظر گرفتن اثرات غیرمستقیم کیفیت رابطه با والدین بر عواطف مثبت و منفی از طریق باورهای اساسی، معلوم میشود که ضریب اثر کیفیت رابطه با والدین از طریق باورهای اساسی بر عواطف مثبت و منفی معنیدار می باشد. مسیرهای مستقیم کیفیت رابطه با مادر به عواطف مثبت و کیفیت رابطه با پدر به عواطف منفی معنادار نشد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که باورهای اساسی و کیفیت رابطه با والدین نقش مهمی در ارتقاء سلامت روانی افراد ایفا می کنند

کلیدواژه ها:

کیفیت رابطه با والدین ، عواطف مثبت ، عواطف منفی ، باورهای اساسی