اثربخشی خانواده درمانی شناختی رفتاری بر دلزدگی زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز روان شناختی شهر شوشتر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خانواده درمانی شناختی رفتاری بر دلزدگی زناشویی و ابعاد آن در زوجین مراجعه کننده به مراکز روان شناختی شهر شوشتر بود. نمونه تحقیق شامل 30 زوج ) 15 زوج در گروه آزمایش و 15 زوج در گروه گواه( بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه – دلزدگی زناشویی پاینز (CBM) بود. پس از جایگزینی تصادفی آزمودنیها در گروه آزمایش و گروه گواه از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس بر روی گروه آزمایش مداخله خانواده درمانی شناختی رفتاری در 8 جلسه، هر جلسه 90 دقیقه اجرا گردید. پس از پایان برنامه – آموزشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. سپس بعد از یک ماه پیگیری به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری )مانکوا( استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، خانواده درمانی شناختی رفتاری باعث کاهش معنادار دلزدگی زناشویی و مؤلفه های آن، هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری می شود.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی شناختی رفتاری ، دلزدگی زناشویی